Ser profesora en tempo de coronavirus

Este post ou entrada foi escrito hai anos. Xulgo serve para os tempos que estamos a vivir. 

Comezar este post dicindo que para ser boa profesora non hai receitas seica non sería bo comezo, non si?

Sobretodo cando parece que o éxito e o fracaso do noso alumnado, e polo tanto da sociedade, recae no que un profesor poida facer nas súas aulas e só en caso de éxito nas políticas educativas.

Así que aí vai a miña receita:

                        Ingredientes: Ilusión

                                                 Ilusión

                                                 Ilusión.

                        Preparación:

                                               Mesturar todos os ingredientes e pase o que pase non desfalecer.

Outra posible receita:

                        Ingredientes: 2 cuncas de sadedoría

                                                 1 cunca de paciencia

                                                 ½ cunca de creatividade

                                                 1 chisco de ledicia

                                                 1 chisco de coraxe

                       Preparación:

                                          Xunte todos os ingredientes engadindo moito amor e...ilusión.

                                       

                 En palabras de Thomas Carruthers un profesor é aquel que se fai progresivamente innecesario. E aínda máis se o profesor é de Lingua e Literatura porque... escribir é fácil:

                            Comezas por unha letra maiúscula e terminas con un punto final. No medio  colocas as ideas. Pablo Neruda. 

 Do blog de Xosé Tomás, autor de Nómades, tiramos esta viñeta:

Referencias: Blog de Xosé Tomás    
                       wikipedia